سرمايه گذاران بايد علاوه بر سودآوري شرکت، به ميزان داراييها و بدهيهاي شرکت نيز توجه داشته باشند. طبيعتا براي يک سرمايه گذار مهم است که بداند شرکتي که قصد دارد در آن سرمايهگذاري کند، چه ميزان دارايي، اعم از پول نقد، ملک، ماشينآلات و… دارد. ميزان بدهيها و تعهدات شرکت به بانکها، تأمينکنندگان مواد اوليه و… چقدر است؟ و در مجموع، آنچه که به عنوان سرمايه سهامداران شرکت يا اصطلاحا، حقوق صاحبان سهام، پس از کسر بدهيهاي شرکت از داراييهاي آن باقي ميماند، چقدر است؟ همه اين اطلاعات، از طريق مطالعه ترازنامه شرکت قابل مشاهده است. در واقع، ترازنامه که همانند صورت سود و زيان، در پايان دوره مالي شرکت براي اطلاع سهامداران منتشر ميشود، همانند يک تصوير واضح و شفاف، وضعيت شرکت را ازنظر ميزان داراييها، بدهيها و حقوق صاحبان سهام نشان ميدهد. سرمايهگذاران براي مشاهده ترازنامه شرکتها نيز همانند صورت سود و زيان، ميتوانند به پايگاه اينترنتي www.codal.ir مراجعه کنند.
اگر کل سودي را که شرکت در پايان سال مالي خود، بدست مي آورد، بر تعداد سهام منتشر شده توسط شرکت تقسيم کنيم، عدد حاصل بيانگر سود هر سهم است. براي مثال، اگر براساس اطلاعات مندرج در صورت سود و زيان، کل سود خالص شرکت در پايان سال مالي ۵۰۰ ميليون تومان و تعداد سهام شرکت هم يک ميليون سهم باشد، سود هر سهم ۵۰۰ تومان خواهد بود.
شرکت ها، لزوما همه سودي را که در پايان سال مالي بدست مي آورند، بين سهامداران توزيع نمي کنند و بخشي از آن را براي اجراي برنامه هاي توسعه اي شرکت، نگه مي دارند. ميزان سودي که به ازاي هر سهـم، بين سهامداران توزيع مي شود، سود تقسيمي هر سهم يا اصطلاحا DPS مي گويند. مثلا اگر شرکت به ازاي هر سهم، ۳۰۰ تومان از ۵۰۰ تومان سود را توزيع کند، DPS شرکت ۳۰۰ تومان خواهد بود. تصميم گيري درخصوص ميزان تقسيم سود، در مجمع عادي ساليانه و با رأي گيري از سهامداران انجام مي شود. پس از تصويب مبلغ سود تقسيمي، شرکت موظف است حداکثر ظرف مدت ۸ ماه، اين مبلغ را به سهامداران بپردازد. البته معمولا شرکت ها سود سهامداران خرد را زودتر از اين موعد، پرداخت مي کنند. منظور از سهامداران خرد، سهامداراني است که در مقايسه با سهمداران عمده، تعداد کمي از سهام شرکت را در اختيار دارند. سود تقسيمي هر سهم، به افرادي تعلق مي گيرد که در زمان برگزاري مجمع شرکت، سهام آن شرکت را در اختيار داشته باشنـد. لازم به ذکر است که شرکتها، سياستهاي متفاوتي درخصوص تقسيم سود دارند، برخي ترجيح ميدهند بيشتر سود سهام را بين سهامداران تقسيم کنند، اما برخي ديگر درصد کمي از سود را تقسيم کرده و بخش عمده آن را به تأمين نقدينگي مورد نياز براي انجام طرحهاي توسعهاي، اختصاص ميدهند. سرمايهگذاران بايد هنگام انتخاب سهام، به سياست شرکت در توزيع سود توجه داشته باشند، براي مثال، افرادي که دريافت سود مستمر براي آنها مطلوبيت دارد، ترجيح ميدهند سهام شرکتهايي را بخرند که سود تقسيمي آنها بيشتر است، اما افرادي که ديد بلندمدتتري دارند، بيشتر به سراغ شرکتهايي ميروند که بجاي درصد تقسيم سود زياد، بخش عمده سود ساليانه را صرف توسعه فعاليتهاي شرکت ميکنند.
شرکت ها معمولا در پايان هر سال مالي، بودجه سال آينده خود را منتشر ميکنند. يکي از مهمترين اطلاعات مندرج در بودجه شرکت ها، پيش بيني مقدار سود هر سهم آنان است، به عنوان مثال، شرکت الف در پايان سال ۱۳۹۱ پيش بيني مي کند که در پايان سال مالي ۱۳۹۲، به ازاي هر سهم، ۱۰۰ تومان سود بدست آورد. اين پيش بيني براي سرمايه گذاران حائز اهميت است، زيرا مي تواند چشم انداز شرکت را حداقل براي يک سال آينده، مشخص نمايد.